Arkadaşıma gericilikle ilgili, bir çırpıda aklıma gelen örnekleri yazmıştım dün. Arkadaşım, her birine cevap verebileceğini söyledi. Zahmet etmemesini istediğim aşağıdaki son mektubu gönderdim...
"..........................;
Mutsuzum....
Birkaç güne kadar bebeğim olacak. Ve ben, bebeğimi düşüneceğime, ülkenin haline, gazetelere, soyguna, pişkinliğe, iki yüzlülüğe, oynanan oyunlara koyun gibi bakanlara sinir olup moralim sıfır eve gidiyorum (sen buna inanamazsın, anlayamazsın ama gerçek budur), kahroluyorum, mutlu olmak için her türlü sebebim var ama kalbim sıkışıyor (buna da inanamazsın ve anlayamazsın).
Dolayısıyla zahmet etme... Sen beni anlayamazsın...
Ben bu ülkeye de, bu ülkenin ekmeğini yiyenlere de, ülkeyi bu hale getirenlere ve bu hale getirenleri başımıza getirenlere de fena halde kırgınım.
Üzgünüm, ve ne olur beni üzüntümle baş başa bırak. Senden aşağıdakilere yanıt ya da savunma beklemiyorum ki, sadece anlamanı istiyordum... Olmadı…
Hayatın geri kalanında sana ve ailene sağlık diliyorum.
Hitler’ imiz hepimize hayırlı olsun."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder