Öğlene kadar Las Vegas'ta otelden çıkış ve kahvaltı işlerini hallettikten sonra, yine normalde kısa sürmesi gereken ama benim Mustang'in hakkını veremeyen sürüşüm ve Mohave Şerifi Oscar'dan aldığımız uyarının da etkisi ile saat 16 gibi ancak Los Angeles'a ulaştık.
Konaklama için seçtiğimiz otel Crenshaw mahallesindeki Friendship Motor Inn oteliydi. Otelin hem fiyatı (gecelik 40 USD/kişi), hem de otoparkının olması bizim için tercih sebebi olmuştu. Ancak, Las Vegas'tan dönüşte programı kontrol ederken, tekrar fark ettik ki, baştan planladığımız Los Angeles için 4 gün fazla gelecekti. Burada geçireceğimiz fazladan bir günü, Pasific kıyısından San Fransisco'ya yapacağımız yolculuk için harcayabilir ve daha keyifli ve az yorucu bir hale sokabilirdik. Bunun için önce mevcut rezervasyonu değiştrimek gerekiyordu. Her ne kadar otelin yöneticisi olduğunu söyleyen ama 15 yaşındaymış gibi görünen eleman son gün değişikliği yapamazsınız, 3 gecelik ücret almalıyım dese de, Booking.com ile yaptığım telefon görüşmesinde derdimi anlattıktan sonra, telefondaki yetkili otel görevlisini telefona istedi ve artık ne dediyse sorunumuzu çözdü. Booking.com'u yeniden takdir ettik.
Tripadvisor üzerinden bulduğumuz Baked Potato isimli jazz performans barına rezervasyonu halletmiştik. Otele yerleşir yerleşmez, Los Angeles Belediyesine ait web sitesi, tripadvisor ve telefonun harita uygulaması sayesinde, Beverly Hills'in de kuzeyindeki bu bara nasıl gideceğimizi, hangi otobüse bineceğimizi öğrenmiştik. Otelin biraz ilerisindeki durakta bir miktar bekledikten sonra otobüsümüz geldi. ABD'de otobüslerle ilgili ilk dikkatimi çeken husus, her otobüsün önünde bisiklet koymak için aparatlar var. Bisikleti ile bir yerlere gitmek isteyenler, istedikleri toplu taşıma aracını da kullanabiliyor. Neyse, konumuza dönelim, otobüse binmek için bozuk paranız olması yeterli. 1.5 USD ise bir kişi 1.5 USD'nız olmalı. Fazla atarsanız paranızın üstünü alamazsınız. Aletler tek yönlü çalışıyor çünkü. Ayrıca, bozuk paralarınızı saymakla uğraşmayın, hepsini gönderin hazneye o içeride sayıyor kendisi, tekrar hatırlatayım para üstü yok, o nedenle yine de cepteki paranın tamamını atmayın.
35 dakika kadar süren bir otobüs yolculuğu oldu ama, Los Angeles'in o güzel caddelerine güzelliğini katan bir birinden muhteşem evlerini seyretmeden duramadık. Evler, resmen şehre ruh katıyor orada yaşamayı hayal ediyorsunuz. 
Baked Potato... Jaz dinlemek için gidilesi yerlerden olduğuna dair okuduğum onca yazı ve yorumdan sonra beklentilerim çok büyüktü sanırım. Evet, yorumlardaki kadar küçük bir bar idi. Evet, yorumlardaki kadar basık bir mekandı. Evet, giriş ücreti de vardı (15 USD). Evet, iyi ki erken giderek en güzel masayı da aldık. Evet, çalan çocuklar da iyiydi ki, allahtan erken gittiğimiz için dinlemek zorunda kaldığımız prova parçaları değilmiş ve herkesten çok parça dinledik böylece. Ama, zaten dolu olmasının sebebinin ve yorumların o kadar güzel olmasının sebebinin, küçük mekanın performans için sahne alan kişilerin arkadaşları ve akrabaları tarafından dolduruluyor olmasındanmış. Biz hariç herkesin birbirini tanıdığı ve oğlu, kızı, arkadaşı, sevgilisi için yorum yaptığı bir mekanda geçirdiğimiz 3 saat bize yetti ve geri dönüşe geçtik. Geri dönüşümüz biraz garip oldu, otobüse kadar gideceğimiz metro için vaktimiz vardı ama ineceğimiz durağa iki durak kala metro durdu ve bir anons ile herkes boşaldı. İçeride kalan evsizler ile başbaşa biraz vakit geçirdikten sonra biz de çıktık ve taksiye bindik. Taksi ile yaklaşık 45 USD'lık bir yolculuk ile otelimize ulaştık. ABD'deki taksilerin hemen hemen hepsinin benim de hastası olduğum Toyota Prius olması ayrıca deli etti beni. İnanılmaz sessiz ve konforlu bu elektrikli otomobile Türkiye'de 160 bin TL bayılmak zorundasınız ama ABD'de 22 bin USD'a sahip olabiliyorsunuz. Tatilden Öznur'un en çok hatırladığı repliklerden birisi şu oldu; "Hayatım bak Prius!!"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder