BAŞBAKAN Yardımcısı Bülent Arınç, milletvekillerinin özlük hakları ile ilgili olarak yapılmak istenen düzenlemelerin kamuoyunda tepki görmesi üzerine şunu söyledi: "5-6 ay önce yine Meclis'te bütün partiler arasında bir konsensüs oluşmuş, milletvekillerinin maaşları ve sağlıkla ilgili konularda Sosyal Güvenlik Kanunu'nun bir maddesinde değişiklik yapılmıştı. Bakınız o gün yapılanlardan bugün bir tek eleştiri bile kalmadı, bugün getirilmek istenen de bugün eleştiriliyorsa yarın unutulacak demektir." Hürriyet'in yazıişlerindeki .
arkadaşlanmız bu konuşmayla ilgili olarak sayfaya şahane bir başlık atmışlar: "Bugün eleştirilir, yarın unutulur"! "Kotasyon" kitaplarına Bülent Arınç imzasıyla girecek ve toplumumuzun algı/bilinç düzeyini tarif etmek isteyenlerin önümüzdeki yüzyıllar boyunca rahatlıkla kullanabilecekleri bir söz bu: Bugün eleştirir, yarın unuturlar! Bizim kamu yönetimi sistemimiz de zaten bunun üzerine kuruludur. Sadece o değil, siyaset kurumu da bunun üzerinden işler.
Bir konuda bir adım attıkları zaman bilirler ki "Bugün eleştirilir, yarın unutulur".
Onun için bir eleştiri ile karşılaşınca tam siper olurlar.
Ses çıkarmazlar, kıllarını kıpırdatmazlar.
İçlerinden "Amaaan...
Nasıl olsa unutulur, biz işimize bakalım" derler.
Bunun için en abuk inşaat izinlerini de verirler, en olmadık kararları da alırlar.
Tabii Başbakan'ın "siluet hassasiyeti gösterisi" gibisinden hareketlerde de bulunabilirler ama bu durumu değiştirmez. Türkler bunu da severler çünkü ve "Bak Başbakan silueti bozana küsmüş" diye için için mutlu bile olurlar.
Benim sorup durduğum Suudi Kralı'nın hediyeleri, KPSS çetesi gibi konulardaki sessizliklerinin nedeni de budur: Bugün eleştirirler, yarın unuturlar! Böyle olmasa zaten vatandaşın dini duygularını sömürerek yardım parası toplayan ve sonra o paraları gemiler almak, televizyon kanalları kufmak için kullananlar, sanatlarını icra etmeye devam edebilirler miydi? Edemezlerdi.
Çünkü bilirler ki boynu bükük bir kız çocuğu fotoğrafının yanına bir banka hesabı numarası koydukları anda, inanmış Müslümanların aklı başından gider, eskiden nasıl dolandırıldıklarını hatırlamazlar bile.
Kolay unutan bir toplumda yaşarız, belki bu yüzden mutlu da oluyoruz.
Kolay hatırlayan toplumlar, geçmişte nasıl aptal yerine konduklarını da hatırlarlar çünkü ve bu iyi bir duygu değildir! Ama şu şarkıyı hepimiz çok severiz mesela: "Kalbe dolan o ilk bakış, unutulmaz, unutulmaz / Sevda ile ilk uyanış, unutulmaz, unutulmaz".
Bu şarkıyla kendinden geçerken bir ayran açarsın, yanına da bir dürüm! Heyyy yavrum, ne günlerdi, unutmak mümkün mü?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder